IDEXX SDMA
Studium przypadku SDMA: Reese
SDMA ułatwia sformułowanie diagnozy oraz ustalenie leczenia w przypadku podejrzenia o odmiedniczkowe zapalenie nerek i uzyskanie poprawy czynności nerek
Informacje ogólne
Imię: Reese
Wiek: 16 lat
Płeć: Domowa krótkowłosa
Płeć: Samica
Powód wizyty i wywiad
Reese zjawiła się w gabinecie w związku z dorocznym badaniem stanu zdrowia. Właściciele uważali, że Reese miewa się dobrze jak na kotkę w starszym wieku. Miała apetyt, nie stwierdzono utraty masy ciała, kaszlu, wymiotów, kichania, biegunki, zmian nasilenia pragnienia ani sposobu oddawania moczu.
Badanie fizykalne
Reese była pogodna, żywa, dobrze nawodniona i reaktywna. Miała lekką nadwagę, a na 9-punktowej skali kondycji ciała (BCS) uzyskała 6 punktów. Temperatura, częstość akcji serca i oddechów mieściły się w granicach normy. Badania osłuchowe klatki piersiowej i dotykowe jamy brzusznej nie wykazały nieprawidłowości, pozostałe elementy badania fizykalnego dały wyniki prawidłowe.
Plan diagnostyki
Jako minimum w badania stanu zdrowia starszego kota zalecono morfologię krwi (CBC); panel biochemiczny, w tym test IDEXX SDMA i badanie elektrolitów; pełne badanie moczu; oraz T4 całkowitą. Wyniki CBC Reese mieściły się w zakresach referencyjnych. Inne wyniki pokazano poniżej.
Ocena diagnostyczna
Badania diagnostycznych Reese wykazały podwyższone stężenie SDMA* przy prawidłowym stężeniu kreatyniny i podwyższonej wartości BUN. Stwierdzono także nieprawidłową zdolność zagęszczania moczu, przy ciężarze właściwym 1,018. Ponadto u Reese wykryto aktywny osad moczu > 100 WBC w polu widzenia i wyraźny bakteriomocz. W związku z tymi wynikami przeprowadzono badanie moczu na posiew, wyhodowano >100 000 organizmów/ml Escherichia coli, która była wrażliwa na większość antybiotyków, w tym amoksycylinę/kwas klawulonowy.
Plan działania i wyniki
Ocena
W związku z podwyższonym stężeniem SDM u Reese przy nieprawidłowo niskim ciężarze właściwym moczu, było jasne, że u pacjentki oprócz zakażenia dróg moczowych nastąpiło pogorszenie czynności nerek.
Diagnostyka różnicowa dotyczyła w tym przypadku:
- Aktywnego lub ostrego uszkodzenia nerek (AKI) w przebiegu odmiedniczkowego zapalenia nerek.
- Przewlekłej choroby nerek (CKD) ze współistniejącym zakażeniem dolnych dróg moczowych (UTI).
- AKI związane z odmiedniczkowym zapaleniem nerek, nakładające się na CKD i powodujące nasilenie istniejącej choroby nerek.
PLAN
Potrzebne badania
Dodatkowa diagnostyka, którą należało rozważyć, ale która nie została przeprowadzona:
- Badanie USG jamy brzusznej w celu sprawdzenia oznak odmiedniczkowego zapalenia nerek i wykluczenia kamicy nerkowej.
- Pomiar ciśnienia krwi, ponieważ nadciśnienie jest w chorobach nerek częstym czynnikiem zakłócającym.
Postępowanie
Rozpoczęte leczenie:
- Clavamox 62,5 mg doustnie dwa razy dziennie przez miesiąc z powodu możliwego odmiedniczkowego zapalenia nerek.
- Przez cały czas dostęp do źródeł czystej wody.
- Zmiana diety na karmę Hill’s Prescription Diet k/d Feline i Royal Canin Veterinary Diet Renal dla kotów.
Monitorowanie
Wizyta kontrolna:
- Najlepiej po 2 tygodniach w celu określenia reakcji na leczenie.
- Wizyta kontrolna odbyła się jednak po miesiącu, w celu sprawdzenia, czy zakażenie ustąpiło i czy nastąpiła poprawa czynności nerek.
- Kontrolne badania diagnostyczne wykazały, że stężenie SDMA obniżyło się z 19 µg/dl to 15µg/dl, w osadzie moczu nie było WBC ani bakterii, a wynik badania na posiew był ujemny.
DIAGNOZA I POSTĘPOWANIE DŁUGOTERMINOWE
Diagnoza
- Podejrzenie odmiedniczkowego zapalenia nerek, opierające się na stwierdzeniu poprawy czynności nerek po leczeniu zakażenia dróg moczowych.
- AKI spowodowane odmiedniczkowym zapaleniem nerek, nakładające się na CKD.
Postępowanie długoterminowe
- Leczenie dostosowane do CKD, stadium 2 w klasyfikacji Międzynarodowego Towarzystwa Nefrologicznego (IRIS), w tym kontynuacja podawania diety leczniczej oszczędzającej nerki. Więcej informacji zamieszczono na stronie idexx.com/sdma-iris
- Przez trzy miesiące należy powtarzać co miesiąc badanie kontrolne moczu na posiew.
- Następnie należy co trzy miesiące powtarzać minimum badań kontrolnych i badanie moczu na posiew.
Informacje o pacjencie
WYNIKI POCZATKOWE
Badania chemiczne
Badanie moczu
Badanie moczu na posiew i antybiogram
WYNIKI BADANIA KONTROLNEGO
Badanie moczu
Mocz na posiew
Badania chemiczne
Dyskusja
- SDMA jest wiarygodniejszym wskaźnikiem czynności nerek niż kreatynina zarówno w przypadku AKI, jak i CKD, ponieważ jest bardziej czuła, a jej stężenie wzrasta na wcześniejszym etapie choroby.2–4
- U zwierząt domowych, takich jak Reese, podwyższone stężenie SDMA przy zakażeniu dróg moczowych powinno skłaniać do dodatkowych badań i rozważenia agresywniejszego leczenia odmiedniczkowego zapalenia nerek.
- Długoterminowe leczenie i monitorowanie tych zwierząt może pomóc zapobiegać przyszłym zakażeniom i je wykrywać oraz opóźniać postęp CKD, leżącej u podstaw zmian.
*Symetryczna dimetyloarginina.
Bibliografia
- International Renal Interest Society. Wytyczne IRIS. www.iris-kidney.com. Dostęp 21 matrca 2017 r.
- Nabity MB, Lees GE, Boggess M, et al. Symmetric dimethylarginine assay validation, stability and evaluation as a marker for early detection of chronic kidney disease in dogs. J Vet Intern Med. 2015;29(4):1036-1044.
- Hall JA, Yerramilli M, Obare E, Yerramilli M, Jewell DE. Comparison of serum concentrations of symmetric dimethylarginine and creatinine as kidney function biomarkers in cats with chronic kidney disease. J Vet Intern Med. 2014;28(6):1676-1683.
- Hall JA, Yerramilli M, Obare E, Yerramilli M, Almes K, Jewell DE. Serum concentrations of symmetric dimethylarginine and creatinine in dogs with naturally occurring chronic kidney disease. J Vet Intern Med. 2016;30(3):794-802.