IDEXX SDMA
Studium przypadku SDMA: Zeke
SDMA ułatwia rozpoznawanie przewlekłej choroby nerek u kotów z nadczynnością tarczycy
Informacje ogólne
Imię: Zeke
Wiek: 14 lat
Rasa: Domowa krótkowłosa
Płeć: Samiec
Powód wizyty i wywiad
Właściciele Zeke niepokoili się, że choć wydaje się, że dużo je, to traci masę ciała. Zauważyli także, że kot częściej pije i oddaje mocz i że miauczy częściej niż wcześniej. Właściciele powiedzieli, że Zeke wydaje się aktywny, ale niepokoiło ich nietypowe zachowanie się kota.
Badanie fizykalne
Zeke był chudy i uzyskał niską ocenę na 9-punktowej skali kondycji ciała (BCS) – 2.5 punktu. Występowała u niego paradentoza
o umiarkowanym nasileniu, akcja serca była przyspieszona, a w rejonie szyi był wyczuwalny guzek.
Plan diagnostyki
Zalecono morfologię krwi (CBC); panel biochemiczny, w tym test IDEXX SDMA i jonogram; pełne badanie moczu; oraz poziom T4 całkowitej. Wyniki morfologii krwi Zeke mieściły się w zakresach referencyjnych. Inne wyniki pokazano poniżej.
Ocena diagnostyczna
- Na podstawie wywiadu, badania fizykalnego i wyników badań laboratoryjnych, u Zeke rozpoznano nadczynność tarczycy.
- Podwyższony wynik w teście SDMA* skłania do przeprowadzenia dodatkowych badań – przewlekła choroba nerek (CKD) jest postępującym zaburzeniem, która może występować równocześnie z innymi chorobami. Wprawdzie z uwagi na wyniki przeprowadzonych badań medycznym priorytetem była nadczynność tarczycy, ale badań i wsparcia wymagały także nerki.
- Ewentualne kolejne badania diagnostyczne – obrazowanie klatki piersiowej i jamy brzusznej mogą pomóc potwierdzić i ocenić choroby rozpoznane na podstawie badań diagnostycznych krwi i moczu, a także wpływ tych chorób na inne narządy (np. serce). Elektrokardiogram pozwoliłby na ocenę przewodzenia w sercu. Zalecany był pomiar ciśnienia krwi, ponieważ zarówno choroba nerek, jak i nadczynność tarczycy wiążą się z nadciśnieniem tętniczym.
Diagnoza i badania kontrolne
-
Nadczynność tarczycy, skutecznie leczona I-131 oraz współistniejąca CKD w Stadium 2 w klasyfikacji Międzynarodowego Towarzystwa Nefrologicznego (IRIS).
-
Miesiąc po leczeniu przy użyciu I-131 stężenie T4 całkowitej u Zeke wynosiło 0,7 μg/dl, stężenie SDMA – 17 μg/dl, a stężenie kreatyniny wzrosło z 0,9 do 1,8 mg/dl. Mocz pozostawał mało zagęszczony, jego ciężar właściwy wynosił 1,014.
-
Stężenie SDMA nadal wskazuje na problemy z czynnością nerek, choć kreatynina pozostaje w granicach normy.
-
Zeke wrócił do swojego lekarza weterynarii dopiero po kilku miesiącach, ale przeprowadzone badanie kontrolne potwierdziło, że nadczynność tarczycy została skutecznie wyleczona. Nadal występuje u niego podwyższone steżenie SDMA, normatywne stężenie kreatyniny i rozcieńczony mocz.
-
Zgodnie z Wytycznymi IRIS dotyczącymi określania stadiów choroby, Zeke ma CKD w Stadium 2 według klasyfikacji IRIS. Gdyby nie test SDMA, CKD pozostałaby u niego niezdiagnozowana. Zeke był leczony zgodnie z wytycznymi IRIS dotyczącymi leczenia CKD, które mogły pomóc opóźnić postęp CKD, a nawet wydłużyć mu życie.
Informacje o pacjencie
Badania chemiczne
T4 całkowita
Badanie moczu
Wyniki kontrolnych badań laboratoryjnych
Dyskusja
Przypadek Zeke stanowi potwierdzenie tezy, że SDMA jest wiarygodniejszym niż kreatynina biomarkerem stanu nerek.1–5 W tym szczególnym przykładzie jej wiarygodności, test SDMA rzeczywiście wskazywał na chorobę nerek, natomiast badanie stężenia kreatyniny nie dało wiarygodnych wyników z powodu wpływu zarówno metabolizmu, jak i masy ciała.
Zarówno choroba nerek, jak i nadczynność nerek są częstymi chorobami starszych kotów. Czynnikiem dodatkowo osłabiającym w tym przypadku wiarygodność kreatyniny była współistniejąca nadczynność tarczycy, która zwiększała metabolizm i przyczyniała się do sztucznego zawyżenia wartości wskaźnika filtracji kłębuszkowej (GFR). Współistniejące choroby dowiodły w tym przypadku słabości stężenia kreatyniny jako wskaźnika, podczas gdy wpływ hiperfiltracji na stężenie SDMA ulega tylko nieznacznej zmianie z powodu czułości SDMA i wykrywania choroby nerek na wczesnym etapie oraz z powodu braku wpływu innych czynników, takich jak masa mięśni, na stężenie SDMA.4–5
*Symetryczna dimetyloarginina.
Bibliografia
- Hall JA, Yerramilli M, Obare E, Yerramilli M, Yu S, Jewell DE. Comparison of serum concentrations of symmetric dimethylarginine and creatinine as kidney function biomarkers in healthy geriatric cats fed reduced - protein foods enriched with fish oil, L-carnitine medium-chain triglycerides. Vet J. 2014;202(3):588–596.
- Hall JA, Yerramilli M, Obare E, Yerramilli M, Melendez LD, Jewell DE. Relationship between lean body mass and serum renal biomarkers in healthy dogs. J Vet Intern Med. 2015;29(3):808-814.
- Nabity MB, Lees GE, Boggess M, et al. Symmetric dimethylarginine assay validation, stability and evaluation as a marker for early detection of chronic kidney disease in dogs. J Vet Intern Med. 2015;29(4):1036-1044.
- Hall JA, Yerramilli M, Obare E, Yerramilli M, Jewell DE. Comparison of serum concentrations of symmetric dimethylarginine and creatinine as kidney function biomarkers in cats with chronic kidney disease. J Vet Intern Med. 2014;28(6):1676-1683.
- Hall JA, Yerramilli M, Obare E, Yerramilli M, Almes K, Jewell DE. Serum concentrations of symmetric dimethylarginine and creatinine in dogs with naturally occurring chronic kidney disease. J Vet Intern Med. 2016;30(3):794-802.